معلم خوبم ،و تو ادامه دادی ،
((پرندگان سینه سرخ خواندند و خواندند و خواندند ،
اما تو معلم ادامه دادی
در آخرین ساعت روز
آخرین ساعت روز
آخرین زنگ به صدا در آمد ،
اما تو معلم
ادامه دادی
گلهای شمعدانی
روی تاقچه ی پنجره ه ها
همه مردند
اما تو معلم
ادامه دادی))
آلبر ت کو لوم
روزی چون شبی تیره وتار شد اما تو چراغ های کلاس را روشن کردی
یادم آمد و کاغذ های روی میزت را به هم ریخت
اما تو فقط
پنجره را بستی
درختان کج و راست می شدند
گویی که ما را فرا می خواندند0000
اما تو گفتی :
((صفحه 67 را بیاورید))
معلم خوبم تورا دوست دارم و ولی گویا فراموش می کنی گاهی که من کودکم و یک ساعت ونیم نمی توانم به حرف های تو گوش دهم
معلم خوبم می دانم تو فراموش کرده ای که یک ربع پیش زنگ خورده و همه هم کلاسی های من به خانه هم رسیده اند
خوب خوبم معلم عزیزم می دانم که تو شغلت مقدس است ولی هرگز خودت را مقدس نشمرده اید وبارها گفته اید چشمان نیز بینتان را می ستایم تا عیب هایم را به من بنمایاند به این خاطر می گویم که گلهای شمعدانی همه
مردند و تو ادامه دادی
معلم عزیزم میدانم که تو خودت را هرگز مبرا از اشتباه وخطا نمیدانی وبارها به انتقادهای ماگوش داده اید
معلم خوبم تومی دانستید که یادگیری یک لذت است ،به شرطی که زمینه وفرصت لازم را برای چشیدن این لذات را برایم فراهم کنید
تو به من آموختی که سهم هر دانش آموز برایت اهمیت دارد
وبه ما یاددادی که هر دانش آموز و تفکراتش موضوعی برای تدریس است
و تو برای ما فرصت های مناسب برای احساس امنیت فراهم نمودی
به این خاطر بود من هم برای تو سرودم شعر زیر را :
پرندگان سینه سرخ خواندند و خواندند و خواندند ،
اما تو معلم ادامه دادی
در آخرین ساعت روز
آخرین ساعت روز
آخرین زنگ به صدا در آمد ،
اما تو معلم
ادامه دادی
گلهای شمعدانی
روی تاقچه ی پنجره ه ها
همه مردند
اما تو معلم
ادامه داددی
آلبر ت کو لوم
روزی چون شبی تیره وتار شد اما تو چراغ های کلاس را روشن کردی
یادم آمد و کاغذ های روی میزت را به هم ریخت
اما تو فقط
پنجره را بستی
درختان کج و راست می شدند
گویی که ما را فرا می خواندند0000
اما تو گفتی :
می خواهم بگویم اما...
من دوست داشتم توبه این گفته بنیامین فرانکلین دانشمند و نویسنده قرن هجدهم یک بار هم که شده عمل می نمودی :
- اگر به من بگویی فراموش می کنم
- آگر یادم بدهی ،به خاطر می آورم
- اگر درگیرم کنی یاد می گیرم
